Wachttijden...

Lange wachttijden....

Nu dat de wereldwijde pandemie een beetje is gaan liggen, merken we de gevolgen van deze periodes enorm. Veel meer mensen met psychische klachten, ook de cijfers voor mensen met eetstoornissen zijn enorm gestegen. De wereld zag er lange tijd zo anders uit dan dat we gewend zijn. Naar het werk gaan was niet mogelijk, naar school gaan was niet mogelijk, je vrienden zien, familie knuffelen en ga zo maar door. Meer mensen kwamen in de knoop met zichzelf, hadden minder mogelijkheden om eens even te ventileren en laten we even eerlijk zijn... via de app communiceer je toch net even wat anders dan dat je samen kunt zitten. De wachttijden in klinieken zijn enorm gestegen. Dat is rot, dat is moeilijk, dat is ondenkbaar eigenlijk. Voordat iemand om hulp durft te vragen is er vaak al zo´n lange tijd overheen gegaan.  Dan heeft iemand eindelijk het inzicht dat het leven met de eetstoornis eigenlijk geen leven is, maar overleven is en dan stuit diegene op lange wachttijden voor een intake, laat staan voor behandelingen. Als dan ook nog klinieken moeten sluiten worden de wachttijden zeker niet korter. En dan? Als je geen uitzicht hebt dat er snel verbetering zal gaan optreden, wat moet je dan doen? Gelukkig zijn er tegenwoordig ook andere opties. Ik merk zelf ook dat mijn inbox geregeld gevuld word met vragen (wat ik ontzettend fijn vind) en hulpvragen van naasten die het ook even niet meer weten.  Ze maken zich zorgen om hun partner, dochter, zoon, neefje, nichtje of vriendin. Ze kunnen nergens terecht voor hulp en hun geliefde staat op de wachtlijst. Wat zeg je dan? Wat doe je dan? Hoe maak je de tijd dat iemand moet wachten makkelijker of dragelijk? Hoe zorg je dat iemand niet nog meer terrein aan de eetstoornis verliest. Ik merk zelf dat ik naast de vragen van mensen zelf met eetstoornissen, er ook meer behoefte is om als naasten wat hulp en ondersteuning te mogen krijgen. Ook tijdens de behandeling van hun geliefde worden ze te weinig, niet of nauwelijks ingelicht over waar iemand doorheen gaat, hoe een eetstoornis te werk gaan en hoe het de gedachtestroom werkt bij iemand met een eetprobleem. Ik heb gelukkig al mooie reacties op mijn boek "van Lock down naar vrijheid" waarin mensen meer inzicht kregen hoe iemand met een eetstoornis denkt. 

Maar goed, terug naar de wachttijden en opties om te overbruggen, alvast te starten met herstel of om te springen in het diepe koude water dat ook wel herstel genoemd word. Gelukkig zijn er nog meer opties dan klinieken. Gelukkig ik me als vrijwilliger aansluiten bij een fantastisch team van diëtisten met een enorme affiniteit en kennis over eetstoornis. Dit programma, het "red coaching-programma" helpt momenteel al een hoop mensen die worstelen met hun relatie m.b.t. voeding, lichaam en beweging. Natuurlijk zijn er nog veel meer opties. Denk aan alternatieve behandeling, coaches of therapeuten. Ik kan alleen maar zeggen: Kies voor iets wat bij je past. Bij JOU past en niet bij de eetstoornis uiteraard. Want de eetstoornis wilt helemaal niet verslagen worden, die vind het allemaal wel prima zo... Maar is het leven met een eetstoornis nu echt zo fijn? Het voelt misschien veilig maar is dat het ook wel? Is het niet gezelliger om een terrasje te kunnen doen met vriendinnen, ouders of familie? Om te gaan uiteten met collega's zonder een week van te voren als te moeten stressen over het menu of over hoe je die avond moet compenseren? Is het niet fijner om een bakje chips te mogen en kunnen eten zonder schuldgevoel of zonder te eindigen in een eetbui? 

Maandag 06 juni zal ik samen met een van de diëtisten van het redprogramma live gaan op Instagram en vertellen over het programma en over de opties. Wil je daar eens meespieken? Meekijken, meeluisteren of vragen stellen: wees welkom!

Meer info over het coaching programma van red vind je op www.redcoaching.nl.

Volgende week, zaterdag 11 juni, heb ik een wandeling georganiseerd voor mensen met eetproblematiek (in alle vormen en maten) en naasten waarbij we laagdrempelig kunnen praten over waar iemand tegen aanloopt, ervaringen en adviezen (herstel gerelateerd uiteraard) kunnen delen en even een luisterend oor kunnen krijgen. Een arm om je heen, een knuffel, even een blijk van steun. Mocht je nog willen meelopen bij deze wandeling in het (hopelijk) zonnige Limburg (België), mee willen kletsen meld je dan nu aan via mijn social media of stuur gerust een mail naar info@brittdewaard.be. 

Tijdens en na deze wandeling zal er gezorgd worden voor een kopje koffie, thee of fris en is er alle ruimte voor het stellen van vragen aan ervaringsdeskundigen of aan ouders van mensen die misschien al iets verder in het herstelproces staan. Ook zal tijdens deze wandeling een diëtiste meelopen die ontzettend veel ervaring en kennis heeft over eetstoornissen en nemen wij na de wandeling tijd om vragen te stellen, beantwoorden en de grootste leugens van de eetstoornis te ontkrachten. Je mag zelf vragen stellen over voeding en gewicht en we zullen hier zo open en eerlijk mogelijk over praten, discussiëren en meedenken.

Ik hoop met deze wandeling vooral te laten zien dat je niet alleen bent. Niet alleen als je een eetstoornis hebt maar ook niet alleen als je iemand in je omgeving hebt met een eetstoornis en je soms gewoon echt niet meer weet wat je moet zeggen of doen om diegene te helpen. Wil je gewoon graag verbinding maken met anderen en liever niet te veel vertellen, ook prima. Het is laagdrempelig en niets moet. Het is geen therapie. Gezelligheid en verbinding maken is voor ons het hoofddoel.

Wil je meelopen? Meld je dan nu aan? Heb je nog vragen over het RED programma? Kijk dan maandag naar de live sessie op Instagram om 10.30 uur of neem een kijkje op de website www.redcoaching.nl.

Heb je nu nog andere vragen? Zijn er onderwerpen waarover je graag meer zou willen weten of lezen? Laat het me weten zodat ik deze onderwerpen in toekomstige blogs/posts of live sessies op Instagram kan meenemen.