Hulp aan S.

Onze dochter S heeft sinds 2017 een eetstoornis, 3 heftige jaren voor ons gezin en met name voor onze dochter. Jaren die in het teken stonden van overleven,

opnames in ziekenhuis, sondevoeding, opname in eetkliniek, psychiatrische jeugdafdeling, en bezoeken bij kinderartsen, psycholoog, diëtiste, psychiater en gezinstherapeut.

Het herstel ging langzaam en ging gepaard met diepe dalen.

Op 13 oktober 2019 kregen we via een collega jouw telefoonnummer.

Wat een geluk, dat wij met jou in contact zijn gekomen.

Door de gesprekken, die S met jou heeft gevoerd, werd voor S duidelijk dat ze zo niet door kon gaan. Ze wilde toch verder met leven, maar wist totaal niet hoe en was erg bang.

Jij stond S continue bij, S mocht je altijd bellen, of appen, zo vaak ze wilde.

In het begin was het contact beperkt, maar gaandeweg werd dit steeds intenser.

Met jou kon ze praten over haar angsten, want jij begreep haar angsten, jij herkende haar gedachtes en wist wat voor moeilijke strijd zij aan het strijden was.

Jij hebt haar kunnen overtuigen om het erop te wagen de stap te nemen.

Op 13 augustus 2020 heeft zij uiteindelijk de stap genomen en is weer normaal gaan eten.

Een enorme stap waarbij jij Britt haar continue steunde en waar S continue bevestiging zocht, of ze het wel goed deed.

Door jou kregen wij op deze dag een van de mooiste momenten in ons leven: “S eet weer brood”. Woorden die voor de meeste ouders niks bijzonders betekenen, maar voor ons gezin als een klein wonder werden ervaren en weer hoop gaven op een betere toekomst.

Nu in december 2020 hebben wij een dochter, die weer aan het genieten is van het eten, die ons elke dag vraagt “wat eten we vandaag”?

Een dochter, die haar leven weer terug op de rit heeft, weer vriendinnen heeft, het goed doet op school en nu ook weer heerlijk kan genieten van (ongezond)eten.

Britt jij hebt S de weg gewezen, hiervoor zijn we je eeuwig dankbaar.

Groet,

Ouders S